تنبلی چشم چیست؟

در این مقاله به برسی تنبلی چشم چیست؟ میپردازیم.

تنبلی چشم یا آمبلیوپی (Amblyopia) یکی از مشکلات بینایی در دوران کودکی است که به دلیل توسعه نادرست سیستم بینایی در مغز ایجاد می‌شود. در این حالت، یکی از چشم‌ها به‌طور طبیعی تصاویر را دریافت نمی‌کند، و این باعث کاهش توانایی دید آن چشم می‌شود. این مشکل معمولاً در سنین پایین (زیر 7 سال) ایجاد می‌شود و اگر درمان نشود، می‌تواند منجر به از دست دادن دائمی بینایی در آن چشم شود. تنبلی چشم یکی از شایع‌ترین علل مشکلات بینایی در کودکان است و از اهمیت ویژه‌ای در تشخیص و درمان زودهنگام برخوردار است.

علت‌های تنبلی چشم

تنبلی چشم به دلیل عدم توسعه صحیح هماهنگی بین مغز و چشم به وجود می‌آید. مغز تصاویر واضحی را از یکی از چشم‌ها دریافت نمی‌کند و به تدریج از استفاده از آن چشم صرف‌نظر می‌کند. چند عامل می‌توانند باعث ایجاد این وضعیت شوند:

  1. استرابیسم (لوچی چشم): یکی از شایع‌ترین علت‌های تنبلی چشم است. در این حالت، چشم‌ها به‌طور موازی و هم‌راستا نیستند و یکی از چشم‌ها به داخل، خارج، بالا یا پایین منحرف می‌شود. به همین دلیل مغز تصاویر دریافتی از چشم منحرف را نادیده می‌گیرد.
  2. عیوب انکساری (آستیگماتیسم، نزدیک‌بینی یا دوربینی): اگر یکی از چشم‌ها به دلیل عیب انکساری مانند نزدیک‌بینی، دوربینی یا آستیگماتیسم تصاویر واضحی را ارائه ندهد، مغز تصاویر دریافتی از این چشم را نادیده می‌گیرد و بیشتر از چشم سالم استفاده می‌کند.
  3. انسداد مسیرهای بینایی: هر عاملی که مسیر بینایی را در یکی از چشم‌ها مسدود کند، می‌تواند باعث آمبلیوپی شود. برای مثال، آب‌مروارید مادرزادی (کاتاراکت) یا افتادگی پلک می‌تواند از دریافت تصاویر واضح توسط یک چشم جلوگیری کند.

علائم تنبلی چشم

تشخیص تنبلی چشم در کودکان دشوار است زیرا کودکان ممکن است متوجه کاهش بینایی در یکی از چشم‌های خود نشوند. برخی از علائمی که ممکن است نشان‌دهنده این مشکل باشند عبارت‌اند از:

  1. انحراف چشم (لوچی): وقتی یک یا هر دو چشم کودک در یک جهت درست متمرکز نمی‌شوند.
  2. کاهش واضح بینایی در یک چشم: حتی اگر کودک نتواند این را تشخیص دهد، ممکن است درک عمیق از فاصله را از دست بدهد.
  3. ناتوانی در تشخیص اشیاء دور یا نزدیک با یکی از چشم‌ها: ممکن است کودک برای خواندن یا دیدن اشیاء از فاصله نزدیک یا دور دچار مشکل شود.
  4. چشمک زدن یا مالیدن چشم‌ها: این علائم ممکن است ناشی از تلاش کودک برای بهبود دید باشند.
  5. تلاش بیشتر برای استفاده از یک چشم: در برخی موارد، کودک ممکن است سر خود را به گونه‌ای نگه دارد که بیشتر از چشم سالم استفاده کند.

تشخیص آمبلیوپی

تشخیص زودهنگام تنبلی چشم بسیار حیاتی است. معاینه‌های بینایی منظم توسط پزشک کودکان یا متخصص چشم باید از سنین پایین آغاز شود. برخی از روش‌های تشخیصی برای آمبلیوپی شامل موارد زیر است:

  1. آزمایش‌های بینایی استاندارد: این آزمایش‌ها شامل بررسی توانایی تمرکز و تشخیص تصاویر از فواصل مختلف می‌شود.
  2. تست لوچی (استرابیسم): بررسی انحراف چشمی با استفاده از آزمایش‌های حرکتی چشم.
  3. بررسی عیوب انکساری: برای تشخیص مشکلات بینایی مانند دوربینی، نزدیک‌بینی یا آستیگماتیسم.
  4. تست پوشش‌دهی چشم: در این روش، یکی از چشم‌ها پوشانده می‌شود تا توانایی بینایی چشم دیگر بررسی شود.

درمان آمبلیوپی

درمان تنبلی چشم به زودی و قبل از تکامل کامل سیستم بینایی، به ویژه تا سن 7 سالگی، می‌تواند بسیار موثر باشد. هدف از درمان، وادار کردن مغز به استفاده از چشم ضعیف‌تر است تا توانایی بینایی در آن چشم تقویت شود. برخی از روش‌های درمان شامل موارد زیر است:

  1. بستن چشم سالم (پچینگ): یکی از رایج‌ترین روش‌های درمان آمبلیوپی، بستن چشم سالم است تا مغز مجبور شود از چشم تنبل استفاده کند. مدت زمان استفاده از این روش بستگی به شدت آمبلیوپی و سن کودک دارد.
  2. استفاده از قطره‌های آتروپین: قطره‌های آتروپین در چشم سالم چکانده می‌شوند تا دید آن چشم تار شود و مغز مجبور به استفاده از چشم ضعیف‌تر شود.
  3. عینک یا لنزهای اصلاحی: اگر آمبلیوپی به دلیل مشکلات انکساری مانند نزدیک‌بینی یا دوربینی ایجاد شده باشد، استفاده از عینک یا لنزهای اصلاحی می‌تواند به بهبود وضعیت کمک کند.
  4. جراحی: در برخی موارد، مانند استرابیسم یا آب‌مروارید مادرزادی، ممکن است جراحی لازم باشد تا چشم به حالت طبیعی بازگردد. بعد از جراحی، معمولاً درمان‌های اضافی مانند پچینگ یا عینک همچنان مورد نیاز هستند.

اهمیت درمان زودهنگام

تنبلی چشم اگر به موقع تشخیص و درمان نشود، می‌تواند منجر به مشکلات جدی و دائمی در بینایی شود. هنگامی که مغز برای مدت طولانی از یکی از چشم‌ها استفاده نمی‌کند، اصلاح مشکل بینایی ممکن است دشوار یا حتی غیرممکن باشد. اما اگر درمان در مراحل اولیه کودکی انجام شود، احتمال بهبود کامل بسیار بالاست. به همین دلیل، پزشکان توصیه می‌کنند که تمامی کودکان حتی در سنین پایین (حدود 3 تا 5 سالگی) مورد معاینه بینایی قرار بگیرند.

بیشتر بخوانید: لیزیک چشم اصفهان

پیامدهای عدم درمان

در صورت عدم درمان آمبلیوپی، کودک ممکن است با مشکلاتی در زندگی آینده مواجه شود:

  1. از دست دادن دائمی بینایی در یک چشم: اگر مغز از استفاده از یک چشم امتناع کند، در نهایت ممکن است توانایی بینایی در آن چشم به طور کامل از بین برود.
  2. مشکلات درک عمق: کودکانی که با آمبلیوپی درمان نشده بزرگ می‌شوند، ممکن است نتوانند فاصله‌ها را به درستی تخمین بزنند.
  3. محدودیت‌های شغلی: برخی مشاغل نیازمند دید دقیق و دقت در استفاده از هر دو چشم هستند که این محدودیت می‌تواند بر روی انتخاب‌های شغلی کودک در آینده تأثیر بگذارد.

پیشگیری از آمبلیوپی

پیشگیری از تنبلی چشم ممکن است در برخی موارد امکان‌پذیر نباشد، به‌ویژه اگر به دلیل عوامل مادرزادی ایجاد شده باشد. اما با این حال، والدین می‌توانند با رعایت نکات زیر، خطرات آن را کاهش دهند:

  1. معاینه منظم چشمی: بررسی‌های چشمی منظم به‌خصوص در سنین پایین می‌تواند به تشخیص زودهنگام آمبلیوپی کمک کند.
  2. درمان سریع مشکلات چشمی: در صورت بروز هرگونه مشکل چشمی مانند استرابیسم یا عیوب انکساری، بلافاصله به درمان آن‌ها بپردازید.
  3. توجه به علائم: والدین باید به هرگونه انحراف چشمی یا مشکل در دید کودک توجه داشته باشند.

نتیجه‌گیری

آمبلیوپی یک مشکل شایع اما قابل درمان در دوران کودکی است که نیاز به تشخیص و درمان زودهنگام دارد. با توجه به اهمیت سیستم بینایی در زندگی روزمره، معاینه‌های چشمی منظم و درمان به‌موقع می‌تواند از بروز مشکلات جدی در آینده جلوگیری کند. پزشکان و والدین باید همکاری نزدیکی داشته باشند تا هرگونه علائم آمبلیوپی به‌سرعت تشخیص داده و درمان مناسب آغاز شود.

 

برای آشنایی بیشتر با دکتر حسن رزمجو متخصص چشم کلیک کنید

 📞 جهت ثبت نوبت  دکتر حسن رزمجو رایگان کلیک کنید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

keyboard_arrow_up